Rwanda

Tanzania, wat een duur land (gelijk even beginnen met klagen kan soms lekker zijn). Het is natuurlijk een toeristisch land en dat merk je in de portemonnee. Ik voel me bijna al net zo arm als hoe de Afrikanen zich voordoen.
Zijn in de Ngorongoro krater en de Serengeti geweest. De Serengeti was super. Hebben bijna alles gezien qua dieren, de neushoorn was net op vakantie toen wij er waren. Er lagen 3 luipaarden in de boom met hun prooi. Ze liggen daar dan heel relaxed, het hert hangt er iets minder relaxed bij. Op een gegeven moment kwamen er twee uit de boom en liepen richting onze auto. Eentje had het waarschijnlijk warm en zocht verkoeling onder die van ons. Ze lopen dus letterlijk naast je, maakt hun niet zoveel uit. Ik heb toch mijn raam een klein stukje dicht gedaan, voor de zekerheid. Vervolgens toen we verder reden lagen er drie leeuwinnen in een boom. Ik dacht dat die altijd in het gras lagen en niet in een boom konden klimmen, dus die nacht in de tent op de open camping voelde ik me ook iets minder veilig dan de nachten ervoor.
Ook hadden we het geluk dat The Great Migration in de Serengeti was op het moment dat wij er waren Dit is de trek van de gnoe's (wildebeast). Elk jaar trekken er ongeveer 1,2 miljoen gnoe's richting de Masai Mara, door de Serengeti heen. Iedereen kent die beelden wel van het oversteken van de rivier en dat ze dan worden gepakt door de krokodillen. Bij ons moesten ze nog een paar weken verder voordat ze daar waren, dus wij stonden gewoon met de auto tussen al deze beesten. Een herrie, een stof, er waren veel jongen, veel vechters, een aantal parende en een paar dooie. Van alles wat. Overal waar we keken waren we omringd met gnoe's. Iets wat je zelden meemaakt in je leven, een unieke ervaring.
Eenmaal uit de Serengeti moesten we nog een heel stuk rijden aangezien er nergens campings waren. Dat begrijp je dan niet, zo'n toeristen plek en geen camping te bekennen. Uiteindelijk hebben we een paar dagen bij een jachthaven in Mwanza gekampeerd, even bijkomen van al het moois wat we hebben gezien.
Zijn gisteren aangekomen in Rwanda. Een speciaal land aangezien hier bijna twintig jaar geleden nog de verschrikkelijke genocide heeft plaatsgevonden tussen de Hutu's en de Tutsi's. We wisten niet wat we zagen toen we Kigali (de hoofdstad) binnen kwamen rijden. Het leek wel een westers land, alles is schoon, nergens afval, goed geklede mensen, goede gebouwen, alle struiken netjes geknipt, mooie rotondes, stoplichten die aangeven hoelang het nog groen is, alsof er nooit wat is gebeurd, terwijl er toch in drie maanden meer dan een miljoen mensen zijn afgeslacht. Je kan je niet voorstellen dat in de straten waar je rijdt twintig jaar geleden de lijken door honden werden aangevreten, dat er overal ledematen lagen, dat kleine kinderen zagen hoe hun ouders werden gedood met een manchette en zelf ook werden doodgeslagen. Er wordt hier ook niet over gepraat. Ze zeggen nu dat ze een volk zijn, de Rwandezen, er is geen sprake meer van verschillende stammen, maar dat is volgens mij wat hun wordt opgelegd door de regering. We zijn vanmiddag naar het Genocide Memorial geweest, een museum waar het verhaal wordt verteld en waar er 500.000 slachtoffers begraven liggen. Was wel indrukwekkend. Daarna hebben we nog een uur lang gesproken met Patrick, een beveiliger van een hotel hier die we gisteren hadden ontmoet. Hij is een Hutu en heeft zes familieleden verloren tijdens de oorlog, waaronder zijn moeder. Hij is opgevoed in een weeshuis. Hij wilde er graag over vertellen en benadrukte nog even dat we niet aan iedereen moesten vragen hoe het nou allemaal precies zit, want mensen durven er niet over te vertellen, maar volgens hem heerst er nog altijd veel woede en hij denkt ook niet dat het afgelopen is.
Best wel beangstigend allemaal, je denkt toch dat men leert van fouten van vroeger, maar woede doet veel met mensen.
We zitten nu op een camping, nouja camping, we verblijven op een stuk grond van een Belgisch stel, zij werkt hier en hij moest een verblijfvergunning hebben dus een eigen bedrijf. We mogen gebruik maken van hun huis en slapen in de tent. Vanmorgen kregen we een heerlijk ontbijt met vers brood en echte kaas. Ik denk dat we hier nog wel even blijven. Ik ben erg benieuwd naar de rest van het land, veel apen hier, weinig campings ( voor Johannes en Herma, er zijn hotels waar je op de parkeerplaats kan kamperen), geen geld automaten alleen maar in drie plaatsen, dus het wordt een leuke tocht. We hebben net even inkopen gedaan, een pot Nutella kost hier tien euro, een pot pastasaus vijf, maar we moeten onze voorraad weer even aanvullen, want ik denk dat we onderweg niet veel winkels tegen zullen komen. Gelukkig heb je aan de kant van de weg veel fruit en groente stalletjes, dus daar kopen we regelmatig verse producten. Ook hebben we laatst maar eieren gekocht, een kind liep daarmee rond om ze te verkopen. Ze zijn dan hard gekookt, dus dat vertrouwden we wel en we hadden honger. Heerlijk, beetje zout eeop en smullen maar.
Tot zover en succes met de regen.
Oja, foto's zijn af en toe moeilijk op te laden met de Ipad, dus excuus als er te weinig foto's zijn, maar ik doe m'n best.

Marieke