Rwanda en Uganda

In Rwanda hebben we de chimpansees bezocht. Je kon een tocht boeken van 1 dag voor 90 US dollar en je kon drie dagen boeken voor 110 dollar, dus wij dachten, dan gaan we lekker drie dagen naar de chimps. De eerste ochtend was in het Nyungwe NP. We zijn echt door de wildernis gelopen. Er was geen pad, dus met een groot kapmes ( waar veel Tutsi's ook mee zijn vermoord) door het bijna ondringbare bos op zoek naar de chimpansee. Echt steile bergen/hellingen waar we doorheen moesten, maar je krijgt zo veel energie als je de jongens hoort brullen, dat je je vermoeidheid vergeet. Na ongeveer 1,5 uur hadden we er een gevonden, bovenin een boom, lekker aan het eten. Vooral het geluid is spectaculair.
De tweede dag was het beste. We gingen naar een familie die net buiten het park woont. Al binnen een uur, en een makkelijke wandeling, vonden we ongeveer 9 apen in de boom, wederom rustig aan hun ontbijt. Ik denk dat we op een afstand van ongeveer vijftig meter stonden, dus een prachtig uitzicht, en prachtige foto's kunnen maken.
De derde dag, en nee, het blijft spannend, hebben we ze weer gezien, maar dan echt wel van een grotere afstand. Toen we onderweg waren liepen we over een bospad en voor ons liep ook een chimp, die we af en toe zagen, wel grappig dus. Na vier uur lopen hadden we eindelijk een familie aap gevonden, maar het zicht was veel minder dan dag twee.
Vervolgens zijn we naar het NP gegaan waar Dian Fossey woonde (en vermoord is), maar we zijn er niet in gegaan, ik vond het te duur een de vulkanen die daar zijn zaten in de wolken, dus dit hebben we maar overgeslagen.
Zijn gisteren in Uganda aangekomen. De grensovergang is telkens weer een hele attractie. Eerst moet je je uit laten stempelen bij de immigratie in Rwanda. Dit gaat redelijk snel. Daarna moet ik lopend de grens over,,Rene moest de auto de grens over rijden. Vervolgens moet je je melden bij een politie office. Daar wordt je naam genoteerd en krijg je een soort van bonnetje mee voor de immigratie van Uganda. Daar aangekomen, is een gebouw ongeveer tien meter verderop, checken ze je paspoort, moet je een formulier invullen, stellen ze een aantal vragen en zetten ze een stempel/ visa. Daarna moet je je auto invoeren met het Carnet de Passage wat we hebben, wederom in een ander gebouw. Ook moet je hier betalen voor wegenbelasting. Een verzekering hadden we al ergens in Malawi geregeld, deze is geldig tot en met Egypte. Als je hier klaar bent, moet je weer terug naar het politie gebouwtje, checken ze je paspoort opnieuw en krijg je weer een bonnetje om de grens over te kunnen. Bij de slagboom aangekomen, controleren ze weer de Carnet en je paspoort in een gebouw bij de slagboom. Als dit klaar is, stap je in je auto om de grens echt over te gaan, maar dan komt er wederom een dame van het leger, zwaar bewapend, die alsnog je paspoort wil zien. Je bent nu ongeveer twee uur verder, en dan hadden wij het geluk dat het erg rustig was bij de grensovergang. Ja, dan is de EU toch wel erg makkelijk.
We zitten nu bij een prachtig meer in het zuiden van het land. We zouden vandaag eigenlijk naar Kampala rijden, maar het is hier zo mooi dat we nog een dagje blijven. Gaan straks zwemmen, er zijn hier geen krokodillen, nijlpaarden of andere enge beesten, dus de kust is veilig.
In Kampala moeten we ons paspoort opsturen naar Brussel voor het visum van Ethiopie. Dit is sinds januari 2013 net veranderd, eerst kon je het gewoon nog hier bij de ambassade krijgen, maar helaas. Gelukkig wil een vriend van Rene even naar Brussel rijden om dit voor ons te regelen, dus het zal wel goed komen.
Op 10 juli gaan we naar de berggorrila's, wederom in het zuiden van het land, dus we doen een extra rondje hier in Uganda. We horen erg goede verhalen over de gorilla's, ik ben erg benieuwd.

Ik ga nu even genieten van de zon(sorry) en van de rust en van het meer.

Tot zover,

Marieke