Gelada

Hallo,

Vandaag twee reisverslagen. De eerste was een week geleden al geschreven, alleen de site wilde het niet plaatsen, vandaar.
Komen net terug van de Simien Mountains, een natuurgebied met groene en hoge bergen. Het staat op de werelderfgoed lijst van Unesco. We moesten een scout meenemen, waarom was eigenlijk niet duidelijk, er is maar een weg door het park heen, maar achteraf was het zeker de moeite waard dat ie mee was. Sprak een heel klein beetje Engels, dus de gesprekken kwamen niet verder dan yes, no, look, baboon en come here. Je komt zo dichter bij de mens, snuift de cultuur van dichtbij op..........
Nee, zonder gekheid, de weg ernaar toe was best wel eng. De bergen zitten in dit seizoen in de wolken, het regent veel, er is geen asvalt, en er zijn veel afgronden. Hij wist precies welke kant we van de modderpoel moesten nemen zonder vast te komen zitten, hij wist waar we een stuk steil naar beneden moesten, wat niet zo prettig is met dit weer. Maar we zijn er veilig doorheen gekomen en de auto is zo beresterk, dat is niet te geloven.
De plek waar we konden kamperen, een open plek in de wolken lag op 3700 meter! Gelukkig geen last van hoogte ziekte. Op de plek waar we waren leven de Gelada monkeys. Deze apen lijken op bavianen, hebben wat langere haren. Ze zitten op het gras en je kan er prima bijzitten. Ze zitten op hun hurken, met twee van die grote smakpoten en met hun handjes trekken ze gras uit de grond en eten dit op. Soms maken ze daar een pratend geluid bij. Erg lief en grappig. Hier hebben we de hele dag bij gezeten. Aan het einde van de dag klaarde het weer op, de zon brak zelfs door, en toen zagen we pas waar we waren. Allemaal diepe afgronden, boven de wolken, watervallen, ijzige kou, prachtig. We spraken nog een gids die met twee Schotten op pad was. Hij is twee jaar geleden de gids van David Attenborough geweest, de bekende voice over van diverse natuurseries.
De volgende ochtend, na een nacht vol met stilte, wees onze scout ons op twee wolven, de Ethiopische Wolf, waarvan er nog maar een stuk of 200 op deze aarde leven. Hij lijkt op een vos. Ik heb hem van afstand gezien, Rene is er ,als natuurfotograaf zijnde, achteraan gegaan en heeft een paar mooi shots kunnen maken. Als het weer beter was geweest, dan waren we er nog wel een nacht gebleven, maar het was niet de tijd van het jaar om hier te zijn.
Zitten nu in een super hotel. Er zijn bijna geen campings in Ethiopie, dus hotelovernachtingen zijn hier goedkoop, maar de hotels stellen tot nu niks voor. Oud, het is wel schoon, maar vaak geen water, gehorig, etc. Maar dit hotel is heerlijk. Alles ziet er nieuw uit, schone handdoeken, dekbed, goed restaurant, nette mensen en dan komen wij eraan, twee schooiers in vieze kleren (had al een tijdje geen was kunnen doen), het haar op half zeven, Rene in z'n Rotterdam-Zuid trainingsbroek, vieze nagels, natte schoenen, ja, het leven van een globetrotter gaat niet altijd over rozen.
Maar, Johannes en Herma, voordat jullie je zorgen gaan maken. De was is gedaan, wij zijn weer fris en fruitig, we zijn toegelaten in het restaurant, dus alles is weer in orde.
Nu uitzoeken hoe we naar huis komen, want dat is nogal een planning, maar daar binnenkort meer over.

Tot zover,

Marieke